KOSMOS

Czyli wszystko, co fizycznie istnieje: cała przestrzeń, czas, prawa fizyki, stałe fizyczne oraz wszystkie formy energii i materii. Większość materii i energii znajdującej się we Wszechświecie przybiera formę ciemnej materii i ciemnej energii. Wszechświat zwykle definiowany jest jako wszystko, co istnieje, wszystko, co istniało, i wszystko, co będzie istnieć.

UKŁAD SŁONECZNY

Układ planetarny w galaktyce Drogi Mlecznej, składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich. Ciała te to osiem planet, 185 znanych księżyców planet, 5 planet karłowatych i miliardy (a być może nawet biliony) małych ciał Układu Słonecznego, do których zalicza się planetoidy, komety, meteoroidy i pył międzyplanetarny.

DROGA MLECZNA

Galaktyka spiralna z poprzeczką, w której znajduje się m. in. nasz Układ Słoneczny. Zawiera od 100 (według starszych szacunków) do 400 miliardów (według nowszych szacunków) gwiazd. Ma średnicę 100 000 lat świetlnych i grubość ok. 1000 lat świetlnych. Na niebie widziana jest jako jasna smuga przecinająca niebo. Wynika to z faktu, że oglądamy dysk Galaktyki z jej wnętrza, jako że Układ Słoneczny znajduje się w pobliżu płaszczyzny tego dysku.

CZARNA DZIURA

Obszar czasoprzestrzeni, którego z uwagi na wpływ grawitacji, nic (łącznie ze światłem) nie może opuścić. Zgodnie z ogólną teorią względności, do jej powstania niezbędne jest nagromadzenie dostatecznie dużej masy w odpowiednio małej objętości. Czarną dziurę otacza matematycznie zdefiniowana powierzchnia nazywana horyzontem zdarzeń, która wyznacza granicę bez powrotu. Nazywa się ją "czarną", ponieważ pochłania całkowicie światło trafiające w horyzont, nie odbijając niczego, zupełnie jak ciało doskonale czarne w termodynamice.

PULSAR

Obiekt astronomiczny, wyróżniający się tym, że wysyła w regularnych, niewielkich odstępach czasu impulsy promieniowania elektromagnetycznego (najczęściej promieniowanie radiowe). Pulsar jest rodzajem gwiazdy neutronowej. Gwałtowne zapadnięcie się jądra gwiazdy prowadzi do znacznego wzrostu natężenia pola magnetycznego ze względu na konieczność zachowania strumienia magnetycznego podczas powstawania pulsara.

SŁOŃCE

Gwiazda centralna Układu Słonecznego, wokół której krąży Ziemia, inne planety tego układu, planety karłowate oraz małe ciała Układu Słonecznego. Słońce składa się z gorącej plazmy utrzymywanej przez pole magnetyczne. Jest prawie idealnie kuliste, ma średnicę 1 392 684 km, około 109 razy większa niż Ziemia, a jego masa stanowi około 99,86% całkowitej masy Układu Słonecznego. Około trzy czwarte masy Słońca stanowi wodór, resztę głównie hel. Słońce uformowało się około 4,567 mld lat temu, na skutek kolapsu grawitacyjnego obszaru w dużym obłoku molekularnym.

WIELKI WYBUCH

Model ewolucji Wszechświata uznawany za najbardziej prawdopodobny. Według tego modelu ok. 13,799 mld lat temu miał miejsce Wielki Wybuch - z nieskończenie gęstej i gorącej osobliwości początkowej wyłonił się Wszechświat (przestrzeń, czas, materia, energia i oddziaływania). Teoria ta opiera się na obserwacjach wskazujących na rozszerzaniu się przestrzeni. Przemawia za tym przesunięcie ku czerwieni promieniowania elektromagnetycznego pochodzącego z odległych galaktyk, zgodnie z prawem Hubble'a w powiązaniu z zasadą kosmologiczną. Obserwacje te wskazują, że Wszechświat rozszerza się od stanu, w którym cała materia Wszechświata miała bardzo dużą gęstość i temperaturę, który jest identyfikowany z grawitacyjną osobliwością.

VOYAGER 1

Bezzałogowa sonda kosmiczna NASA, wystrzelona 5 września 1977 roku z Przylądka Canaveral na Florydzie w ramach programu Voyager. Na początku 2018 roku sondę dzieliła od Ziemi odległość około 141 au i była ona najdalszym i ciągle działającym obiektem wysłanym w przestrzeń kosmiczna przez człowieka. Sygnał wysłany przez sondę w kierunku anten Deep Space Network potrzebował ponad 19 godzin na przebycie tej drogi. Pierwotnym celem misji Voyager 1 było zbadanie Jowisza i Saturna oraz ich księżyców. Po zakończeniu eksploracji planet, główne zadanie stanowi badanie krańcowych obszarów heliosfery oraz pomiar właściwości fizycznych przestrzeni międzygwiezdnej. Od grudnia 2004 roku sonda znajdowała się na obszarze płaszcza Układu Słonecznego. W sierpniu 2012 roku Voyager 1, jako pierwsza sonda wykonana przez człowieka, przekroczył heliopauzę i znalazł się w przestrzeni międzygwiezdnej. Przewiduje się, że zasilanie w energię elektryczną wystarczy do utrzymania funkcjonowania sondy i łączności z Ziemią do około 2025 roku.

Galeria